นิทานสอนใจของคุณปู่

นิทานของคุณปู่

ปู่ชอบตื่นมาดูนาฬิกาที่หลานซื้อให้ทุกคืน

ตื่นเอาไฟฉายมาส่องดู

ดูทั้งๆที่ตาก็ฝ้าฟาง

จนย่าถามว่า 

จะดูอะไรกันหนักกันหนา

ยังไงมันก็เดินแหละเวลา

ปู่ตอบว่า

ปู่ไม่ได้ดูเวลา 

แต่ปู่กำลังดูความคิดถึง

นาฬิกาไม่ได้มีค่าเท่าลูกหลานกลับมาหาหรอก

เวลาของพวกเขากำลังเดินหน้า

แต่เวลาของวัยชราอย่างพวกเรากำลังนับถอยหลัง

พวกเขากำลังมีความสุขกับการเจออะไรใหม่ๆ

แต่พวกเรามีความสุขได้ แค่ได้มองพวกเขาอย่างเดิมๆ

คิดถึงเนาะ.. 

ปู่ตอบย่า

ทั้งสองยิ้มให้กัน พร้อมกับปิดไฟฉาย

และนอนหลับไปพร้อมกับความคิดถึง

กาลเวลาผ่านไป

เวลาของปู่หยุดเดิน

แต่เข็มนาฬิกาเรือนนั้นยังเดินต่อไป

พร้อมกับความคิดถึงของย่าและลูกหลานที่มีให้ปู่

3/11/2557

วันนี้ปู่ของคิ้วต่ำเดินทางไปทำหน้าที่เทวดาบนสวรรค์ และหลับสบายอยู่บนนั้น

ขออุทิศนิทานเรื่องนี้ให้ปู่อันเป็นที่รักของทุกคนครับ